Με την υποστήριξη:

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007

Ωδή στον φραπέ

Μια ωδή για το αγαπημένο καθημερινό μας ρόφημα!


Πιστεύω εις έναν φραπέ,αφρώδη, παγοκράτορα,ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,εις
στομάχους πάντων ερριμένον.Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,του καφέ
συνοδό, και λιπογενέςτο δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.

Milk εκ βοδώς,αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικούχτυπηθέντα, ού
γεννηθέντα,ομοχρήσιμου του φραπέδι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι' ημάς τους ανθρώπουςκαι δια την ημετέραν εργασίανφυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτουκαι αγοράσθη εξ εταιρείας και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε υπό ημώνεντός μικρής σακουλίτσαςή κουτιού ή
βαζακίου.

Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώραςκατά τας πρωινάς.

Και εισέπεσε εντός ποτηριούκαι ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.Και πάλιν άφρισε μετά
δόξηςτσίτα κάνων κοιμητούςώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.

Και εις το ρεύμα το πάγιον,το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,το εκ της δεής επαραγόμενοντο συν
ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,ωστε παρασκευαζώμενο,παγακίων και υδάτων
ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.

Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.

Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.

Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.Αμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: